پاسخ استاد انصاريان به شبهات در مورد محرم: برخي حرف ها تنها وهابيت را خوشحال مي کند استاد حسين انصاريان در سخنراني خود در حسينيه هدايت تهران، اظهار کرد: يک شيعه واقعي وقتي در محرم اين شور عظيم، عزاداري فوق العاده و زحمات سنگيني که براي حضرت سيدالشهدا(ع) کشيده مي‌شود را مي‌بيند به نظرش مي‌آيد که مظلوميت حضرت ابي عبدالله الحسين(ع) کم يا تمام شده، اما اين طور نيست، تقريبا در اين سالهايي که به ياد داريم، چند روز مانده به محرم، صداهايي بلند مي‌شود که سود اين صداها تنها خوشحال کردن دشمنان علي الخصوص وهابيت است.
وي ادامه داد: به نظر مي آيد که اين صداها از گلوي کساني درمي‌آيد که از عرفان و معارف اهل بيت(ع) بي‌خبر و بي‌اطلاع هستند و انگار اين روايت که از رسول خدا نقل شده است شامل حال آنها نشده، که فرمودند: عشق به اهل بيت(ع) من روزي و رزق است، اميدوار هستم صاحبان اين صداها سري به عرفان، روايات و معارف ناب اهل بيت بزنند و نسبت به اين مسئله‌اي که منکر شدند و به مردم هم سفارش کردند که اينگونه نباشيد، آگاه شوند. البته معنويت ابي عبدالله در حدي است که يک نفر هم به اين صداها گوش نمي‌دهد . اين صداها کمبود ديگري که دارند اين است که جامعه‌شناس نيستند، جامعه ايراني که پيغمبر و اميرالمومنين از آنها به شدت تعريف کرده را نمي‌شناسند؛ خبر اين عزاداري‌ها را پيغمبر و ائمه به اين ملت دادند.
استاد انصاريان به تداوم عشق به امام حسين(ع) در قلب و جان مردم تأکيد کرد و گفت: به راستي اين صداها کدام يک از ما را مي‌تواند از محبوبمان، معشوقمان، حتي از نام ايشان دور کند! اهل اين صدا، مگر اين روايت اهل سنت که راوي آن عايشه هست را نخواندند که مي‌گويد: از پيغمبر شنيدم عشق به ابي عبدالله را خدا در دل هر مومني با قلم خود ثبت کرده است.
وي افزود: اين صداها دل وهابيت را خوشحال کرد چون گسترده پخش شد و حداقل قلب امام زمان(عج) را رنجاند، يکي از آن صداها اين بود که نگوييد يا حسين ما نوکر، غلام و عبد تو هستيم، بگوييد ما عبد خدا هستيم! اين حرف ها را نزنيد.
استاد انصاريان به معناي متفاوت عبد اشاره و تصريح کرد: عبد در لغت به معناي پرستش و در يک مرحله ديگر به معني اطاعت است، هيچ وقت ما غير از خدا را معبود خود نمي‌گيريم که به غيرخدا بگوييم عبد تو هستيم، عبد يعني مطيع، من به شما مي گويم که با يقين و کمال افتخار و سرافرازي هر جا دلتان خواست بگوييد من عبد، نوکر و غلام حسين هستم.
وي به اسناد و مدارکي اشاره نموده و افزود: در کتاب شريف، با ارزش و عظمت اصول کافي از وجود مبارک اميرالمومنين سوال کردند که نسبت شما با پيغمبر چيست؟ حضرت علي(ع) فرمودند: من انا عبد من عبيد محمد، حال چرا ما نگوييم عبد حسين هستيم!؟ کسي ما را عبد ابي عبدالله نکرده بلکه خداوند اين سمت را به ما داده است.
وي ادامه داد: روز سوم شعبان امام زمان(عج) نامه اي از ناحيه مقدسه‌شان صادر کردند و مي گويند: امروز که روز سوم شعبان است روز تولد مولاي ما ابي عبدالله الحسين(ع) است، اين اقرار امام زمان(عج) است که مي‌گويد من غلام حسين هستم، اين اقرار کتبي و در مفاتيح موجود است، پس چرا بي‌توجه به معارف قرآن و الهيات اهل بيت حرف مي‌زنيد!؟ مدرک ديگر، وجود مبارک حضرت صادق(ع) است، امام به حق ناطق وقتي زيارت اميرالمومنين(ع) مي‌آيد، مي فرمايند: “طوبي لي ان کنتم موالي؛ خوش به حال منِ امام صادق اگر شما مولاهاي من باشيد و من غلام شما و طوبي لي ان قبلتموني عبدا خوش به حالم اگر قبول کني من غلامت هستم” چند سال است که ما را به غلامي قبول کردند و خوش به حالمان. مدرک ديگر اينکه امام به امام زمان مي‌گويند: مولا و آقاي من، ان ادرکت ايامک الظاهره و اعلامک الباهره اگر من زنده بمانم ظهور تو را ببينم و نشانه‌هاي آشکار الهي را در تو ببينم؛ من آن زمان غلام تو هستم، هر امر و نهي مي‌خواهي بکن، غلام در مقابل مولايش حرف ندارد.
وي ادامه داد: مدرک ديگر زيارت مطلقه ابي عبدالله است؛ السلام عليک يا ابي عبدالله، السلام عليک يابن رسول الله عبدک؛ مني که به زيارت تو آمدم، عبد و نوکر تو هستم و ابن عبدک پدرم هم نوکرت بود. در زيارت اميرالمومنين مي گوييم: من بنده تو هستم و ابن عبدک و ابن امتک جاءک مستجيرا بذمتک پناهي در عالم غير از تو ندارم، زيارت عيد فطر و عيد قربان براي ابي عبدالله، يا مولاي يا ابي عبدالله يابن رسول الله عبدک و ابن امتک الذليل بين يديک؛ با اين حساب ما
مدرک شرعي کامل داريم که بگوييم ما نوکر امام حسينيم
وي در پاسخ به اينکه گفته شده گريه و سينه زدن رشد نمي آورد، گفت: از اين آيه قرآن در سوره مبارکه مائده خبر نداريد که علنا پروردگار مي‌گويد: وَ إِذٰا سَمِعُوا مٰا أُنْزِلَ إِلَي اَلرَّسُولِ وقتي آيات قرآن به پيغمبرم نازل مي‌شود تَريٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ اَلدَّمْعِ مِمّٰا عَرَفُوا مِنَ اَلْحَقِّ حبيب من چشم‌هايشان را مي‌بيني پر از اشک به خاطر اينکه حق را شناختند يعني اول حق را شناختند و حال گريه مي‌کنند؛ رشد از اين بالاتر؟ چرا گريه رشد نمي‌آورد!؟ قبل از گريه رشد ايجاد مي‌شود و بعد از گريه هم رشد مقول به تشکيک است؛ يک رشد براي انبياء است، يک رشد براي ائمه است، يک رشد براي اوليا است، يک رشد هم براي ما، ما ابتدا نسبت به شناخت ابي عبدالله رشد پيدا کرديم که حال گريه مي‌کنيم براي مجهول که گريه نمي‌کنيم. قرآن مي فرمايد: مما عرفوا من الحق؛ حسين حق است، ما اول حق را شناختيم که وقتي کسي آرام مي‌گويد، سرش را بريدند، دلمان ناله ميزند. رشد است که مردم گريه مي‌کنند، رشد است که مردم از جان، مال و عمرشان مايه مي‌گذارند، رشد است که اين همه جلسه برپا مي‌کنند، رشد است که جوان ها از سر شب تا صبح سياهي مي‌کوبند و گاهي سرشان را به سياهي مي‌گذارند و گريه مي‌کنند.
وي خطاب به صداهايي که مي گويد به استقبال محرم نرويد، گفت: چرا مي گوييد محرم استقبال ندارد و استقبال از محرم مدرک ندارد، مدارک را نمي بينيد!؟ پس از اينکه محرم عاشورا سال 61 هجري اتفاق افتاد، اولين کسي که به استقبال محرم آمده پروردگار است، چند هزار سال قبل از اين که محرم ايجاد شود، او به استقبال آمد و به جبرئيل گفت برو به آدم بگو اين اسمي که دلت را لرزاند اين را با لب تشنه مي‌کشند، فرزندانش از تشنگي مي‌ميرند، پوست بدن بزرگ هايشان از تشنگي جمع مي‌شود؛ و همه اينها مدارکي در استقبال از محرم است. دوم اينکه تمام انبياء براي ابي عبدالله گريه کردند، تمام درختان تمام ماهيان دريا، تمام پرندگان هوا گريه کردند، امام حسين(ع) تازه به دنيا آمده بود پيغمبر و زهرا و علي دور قنداقه نشستند گريه کردند؛ حال چرا به استقبال از محرم نرويم؟ چرا حرف هايي را مي‌زنيد که دل دشمن را شاد کند، دل اهل بيت را شاد کنيد.
استاد انصاريان با بيان اينکه گريه بر امام حسين(ع) واجب است، گفت: در مراسمي شاعر مي خواند و امام صادق(ع) که در اوج گريه بودند، اصحاب را تماشا مي کردند، به يکي از اصحاب گفتند، چرا گريه نمي کني؟ آن شخص که دستش روي صورتش بود و ناله نداشت، دستش را برداشت و گفت: آقا ببينيد اشکم را، گريه مي‌کنم، حضرت فرمودند: ما اين گريه را قبول نداريم، سرخه بزن، يعني هر چي فشار به سينه‌ات مي‌تواني بياور؛ کساني که مي‌گوييد آرام آرام گريه کنيد، اين روايات را نديديد!؟ امام صادق(ع) فرمودند: خدا رحمت کند هر کسي که در گريه براي حسين ما فرياد و ناله بزند.
وي به فتواي مراجع بزرگ درخصوص سينه و زنجير زني اشاره و تصريح کرد: بزرگترين مجتهد صد سال اخير، بزرگترين مجتهد که استاد تمام مراجع بعد از خودش بود و شاگردهاي با عظمتي از مراجع عظامي چون حکيم، خوئي، شيخ موسي خوانساري، را تربيت نموده بود و بزرگترين فقيه شيعه يعني مرحوم نائيني گفتند که خروج دسته‌هاي عزاداري از خانه‌ها و حسينيه‌ها در روزهاي عاشورا بدون شک جايز است، اشکالي در سينه زدن و زنجير زدن، حتي اگر موجب کبودي بدن شود، نيست، همچنين اگر موجب زخم شدن يا خونريزي شود، جايز است، اين فتواي بزرگترين مرجع صد ساله اخير است، پاي اين فتوا را پنجاه نفر از مراجع امضا کردند که عاشورا به بيرون از خانه بياييد، سينه و زنجير بزنيد تا بدنتان کبود شود.
شبهه محرمي
آخرین نظرات